Asset Publisher Asset Publisher

Rezerwaty Przyrody

Rezerwaty to wydzielone obszary o szczególnych wartościach przyrodniczych, zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym. Ogranicza się tam gospodarkę leśną. Spośród 1441 rezerwatów, które mamy obecnie w Polsce, 671 to rezerwaty leśne o łącznej powierzchni ponad 61 tys. ha. Rezerwaty stanowią 1,6 proc. powierzchni lasów zarządzanych przez LP. Na terenie Nadleśnictwa Borki zlokalizowano 7 rezerwatów przyrody, w których chronione są najcenniejsze przyrodniczo obszary.

Rezerwat „Borki"
Rok utworzenia: 1958
Powierzchnia: 440,22 ha
Leśnictwo: Lipowo

Rezerwat Borki położony jest w centralnej części Puszczy Boreckiej.
Rezerwat spełnia doniosłą rolę w zachowaniu i ochronie naturalnych zbiorowisk leśnych zarówno w Puszczy Boreckiej jak i regionie całej Polski Pólnocno-Wschodniej.
W istotny sposób uzupełnia sieć leśnych rezerwatów przyrody zarówno Dzielnicy Pojezierza Mazurskiego jak i Krainy Mazursko-Podlaskiej. Rezerwat jest obiektem unikalnym w skali regionu i Polski. Wynika to głównie z historii lasów rezerwatowych, powstałych prawie w całości w sposób naturalny, obfitego nagromadzenia gatunków rzadkich i reliktowych oraz typowych dla wschodnich obszarów Pojezierza Mazurskiego zespołów roślinnych. Wartość rezerwatu podnoszą walory krajobrazowe, w tym wzniesienia morenowe, jary, rynny,
i zagłębia wytopiskowe.
Teren rezerwatu charakteryzuje się wybitnie pagórkowatym, pełnym bezodpływowych, silnie zabagnionych obniżeń, dolin i rynien polodowcowych. Ten obraz uzupełniają liczne strumyki i niewielkie oczka wodne. Charakter sieci wodnej jest uwarunkowany przede wszystkim konfiguracją terenu i materiałem geologicznym podłoża. Wody opadowe spływające po pochyłościach zbierają się w obniżeniach terenowych, tworząc zalane doliny, zajęte przez olsy i bory torfowcowe.

Rezerwat „Piłackie Wzgórza"
Rok utworzenia: 1989
Powierzchnia: 278,02 ha
Leśnictwo: Kuty

Rezerwat utworzony w celu ochrony lasów występujących na morenie czołowej o bogatej, młodoglacjalnej rzeźbie i znacznym wyniesieniu ponad poziom morza. Jak nazwa wskazuje, rezerwat położony jest na terenie Wzgórz Piłackich.
Urozmaicona rzeźba Wzgórz Piłackich poprzecinanych dolinami i wąwozami, została ukształtowana w stadium pomorskim zlodowacenia bałtyckiego. Najwyższe wzniesienie
w rezerwacie osiąga 210 m n.p.m., deniwelacje (różnice wysokości) sięgają 80 m, zbocza wzniesień są bardzo strome, często mają nachylenie 30 - 40o. Morenowe wzgórza są zbudowane z piasków i żwirów zawierających głazy, miejscami występują warstwy glin.
W południowo - wschodniej części rezerwatu występują piaski sandrowe.
Wśród zbiorowisk leśnych dominującym jest, zajmujący blisko 80 % powierzchni bór mieszany świeży Calamagrostio arundinaceae-Piceetum. Tworzą go dorodne drzewostany świerkowo sosnowe z pojedynczą domieszką brzozy brodawkowatej. W bogatym runie występują też rośliny objęte ochroną gatunkową: tajęża jednostronna (goodyera repens) i widłak jałowcowaty (Lycopodium annotinum). Południowo - wschodnią część rezerwatu na piaskach sandrowych pokrywa bór brusznicowy Vaccinio vitis-idaeae-Pinetum. Zespół ten zajmuje około 9 % powierzchni rezerwatu. Drzewostan tworzy tu sosna z niewielką domieszką świerka.

Rezerwat „Jezioro Siedmiu Wysp"
Rok utworzenia: 1956
Powierzchnia: 1590,04
Leśnictwo: Klimki

Rezerwat przyrody Jezioro Siedmiu Wysp – tworzy jezioro Oświn (zwane także Jeziorem Siedmiu Wysp) wraz z otaczającym je terenem.
Rezerwat utworzono dla ochrony naturalnego środowiska gnieżdżenia się licznych gatunków ptactwa wodno-błotnego oraz szaty roślinnej.
Z ptaków występują tu m.in.: perkoz dwuczuby, zausznik, bąk, zielonka, gęgawa, krakwa, cyraneczka, płaskonos, kania czarna, błotniak stawowy, orlik krzykliwy, bielik, derkacz, wąsatka, gęś białoczelna, gęś zbożowa, kania czarna i żuraw.
W przeszłości na terenie obecnego rezerwatu obserwowano występowanie ślepowrona. Oprócz tego znajdują się tutaj miejsca odpoczynku przelatujących ptaków, przede wszystkim gęsi (ok. 4 tys. osobników)
Występuje także wiele rzadkich gatunków bezkręgowców wodnych.

Rezerwat „Półwysep i wyspy na Jeziorze Rydzewskim"
Rok utworzenia: 1957
Powierzchnia: 7,49
Leśnictwo: Rydzówka

Ochroną objęto miejsca lęgowe ptactwa wodno-błotnego oraz miejsca odpoczynku ptaków przelotnych.
W skład rezerwatu wchodzi półwysep oraz wyspy: Wielki Ostrów, Długi Ostrów, Trzonkowy Ostrów, Mała Kępa i piąta wyspa bez nazwy. Długi Ostrów i Małą Kępę porasta wysokopienny las grądowy. Gniazdują tu kormorany i czaple siwe. Występuje także: tracz nurogęś, gągoł, bąk. Nad jeziorem można zaobserwować bielika, rybołowa, orlika krzykliwego, kanię czarną i błotniaka stawowego, a na obrzeżach wysp ślady bytowania bobrów.
 

Rezerwat „Wyspy na jeziorach Mamry i Kisajno"
Rok utworzenia: 1957
Powierzchnia: 56,16
Leśnictwo: Mokre

Rezerwat ornitologiczny, utworzony dla ochrony ptactwa błotnego i wodnego, ochrony ptactwa w czasie wiosennych i jesiennych przelotów i ich odpoczynku na jeziorach i wyspach. Obecnie rezerwat obejmuje wyspy na jeziorach Mamry i Kisajno. Na terenie nadleśnictwa Borki znajduje się część rezerwatu, która obejmuje wyspy jeziora Mamry: Upałty, Sosnówka i Piramidowa.
Wyspy Sosnówka i Piramidowa porośnięte są drzewostanem olszowym z niewielką domieszką brzozy brodawkowatej i świerka. Na wyspie Upałty siedliska i drzewostany są zróżnicowane. W miejscach wyżej położonych występują lasy świeże i lasy mieszane. Na siedliskach tych dominuje drzewostan dębowo-lipowy. Są też fragmenty z panującą sosną
i modrzewiem. W domieszce występuje jesion, klon, brzoza, świerk oraz sporadycznie wiąz. W obniżeniach występują olsy, a gatunkiem panującym jest olsza czarna z domieszką brzozy brodawkowatej.
Wyspy otoczone są szerokim pasem szuwaru. Stwarza to dogodne warunki dla gnieżdżenia się licznej ornitofauny. Na jeziorze i wyspach stwierdzono występowanie wielu gatunków ptaków. Lęgną się tu m. in. łabędź niemy, bielik, czapla siwa, bocian czarny, błotniak stawowy i wiele innych. Bardzo bogaty jest skład gatunkowy ptaków Przelotnych.

Rezerwat „Spytkowo"
Rok utworzenia: 1958
Powierzchnia: 3,70
Leśnictwo: Kruklanki

Rezerwat torfowiskowy utworzony został w celu ochrony torfowiska przejściowego ze stanowiskami wierzby lapońskiej Salix lapponum i innych gatunków reliktowych. W ostatnich latach torfowisko opanowane jest przez roślinność drzewiastą, głównie przez brzozę i olszę. Liczebność wierzby lapońskiej ulega wyraźnej regresji.

Rezerwat „Sztynort"
Rok utworzenia: 2010
Powierzchnia: 444,88
Leśnictwo: Mokre

Rezerwat faunistyczny utworzony został w celu zachowania starych okazów dębów stanowiących siedlisko chrząszczy saproksylicznych oraz zatok jeziora Kirsajty stanowiących miejsce gniazdowania i koncentracji ptaków wodno - błotnych w czasie jesiennych i wiosennych migracji.
Obejmuje zachodnią część jeziora Kirsajty wraz z Wyspą Sidorkową do szlaku żeglownego z Giżycka do Węgorzewa i część północno - wschodnią z Wyspą Ostrowik wraz z przylegającymi szuwarami oraz obszar leśny przylegający do jezior Mamry, Kirsajty i Dargin.

Rezerwat przyrody Mokra Góra

Rok utworzenia: 2024 r.

Powierzchnia: 60,08 ha

Leśnictwo: Orłowo

Rezerwat utworzony w celu zachowania fragmentów grądu subkontynentalnego, który stanowi ostoję cennych gatunków flory i fauny, w tym widłozęba zielonego, zrostniczka skalnego, miechery pierzastej, granicznika płucnika, puchlinki ząbkowanej, muchołówki małej, muchołówki białoszyjej i dzięcioła średniego.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

LEŚNICY I MYŚLIWI LICZĄ ZWIERZYNĘ

LEŚNICY I MYŚLIWI LICZĄ ZWIERZYNĘ

Leśnikom wyniki liczenia służą do zarządzania populacjami dużych roślinożerców oraz pomagają przewidzieć skalę niezbędnych zabiegów ochronnych - na przykład grodzenia upraw - chroniących sadzonki i młode drzewka przed zgryzaniem i spałowaniem.

Ile jeleni, saren dzików i innych zwierząt żyje lasach – mają wykazać odbywające się teraz w nadleśnictwach liczenia zwierząt.

Co roku w liczeniach zwierząt biorą udział leśnicy, myśliwi, pracownicy parków narodowych, pracownicy zakładów usług leśnych, uczniowie, studenci i wszyscy chętni do przeżycia ciekawej przygody w naturalnym środowisku. Zwierzynę liczy się na określonych powierzchniach, w tak zwanych miotach, metodą pędzeń próbnych.

Dlaczego zwierzyna jest liczona?

Zwierzęta liczy się po to, by poznać tendencje w danej populacji: jakie są lokalne zagęszczenia gatunków, czy zwierząt przybywa, w jakiej są kondycji? Wiedza ta jest niezbędna do sporządzania planów łowieckich. Plany to nie tylko zaplanowanie puli odstrzałów. Jest to efekt zamierzeń na dany sezon w stosunku do populacji zwierząt, ale także uwzględnienie ich wpływu na środowisko naturalne, uprawy rolne, zabezpieczenie populacji ofiar dla dużych drapieżników. Umieszcza się w nich także elementy zagospodarowania łowieckiego obwodów.

W jaki sposób?

Metoda pędzeń próbnych możliwa jest do zastosowania przede wszystkim na terenie dużych kompleksów leśnych. Choć nazwa metody sugeruje co innego, to nie jest to „wypędzenie" zwierząt, lecz przejście tyralierą obserwatorów przez dany miot, czyli zaznaczony w lesie kwadrat, gdzie ustawieni wcześniej obserwatorzy rejestrują zwierzynę. Liczone są przede wszystkim jelenie, łosie, sarny, a także dziki. W miotach spotyka się także szereg innej zwierzyny jak wilki, rysie, żubry, …, ale te zwierzęta liczy się innymi metodami.
Uczestnicy liczenia dzielą się na dwie grupy. Jedna z nich to „naganiacze", drugą tworzą obserwatorzy zapisujący wszystkie spostrzeżone zwierzęta, z określeniem płci i przybliżonego wieku. Ta metoda zakłada, że wystarczy policzyć zwierzynę na powierzchni odpowiadającej ok. dziesięciu procentom powierzchni leśnej nadleśnictwa. Następnie zebrane dane odnosi się do całej powierzchni kompleksu leśnego wyliczając zagęszczenie i liczebność gatunków. Zestawienie tych danych z informacjami z wcześniejszych lat pozwala dość dobrze wnioskować o dynamice liczebności (trendzie).

Inne metody

Liczenie zwierzyny może być wykonane również innymi metodami. Jedną z nich jest liczenie po tropach - po świeżych opadach śniegu. Sposób ten jednak znacząco zaniża liczebność zwierząt. Zwierzęta są też liczone w porach godowych, np, jesienią liczy się samce jeleni w trakcie rykowiska, a łosie są liczone w trakcie ich godów - bukowiska. Znając strukturę populacji z tego okresu można na podstawie aktywnych samców dojść do liczebności całej populacji. Interesującą metodą jest liczenie na podstawie grup odchodów liczonych na uprzednio wyznaczonych liniach w lesie – tzw. transektach.

Na terenie Nadleśnictwa Borki, liczenie zwierzyny leśnej odbyło się w dniu 20 lutego br.

Dziękujemy za pomoc wszystkim przybyłym gościom.